Szlak Orlich Gniazd

Pomysł przejazdu szlaku pojawił się już kilka lat temu, jednak po wielu opiniach dotyczących panujących na nim warunków jakoś tak motywator spadał. W końcu jeden z filmów na kanale YT MIkroprzygody, a więc kanału powiązanego z popularnym Bushcraftowy., jaki pojawił się niedawno, natchnął mnie do podjęcia wyzwania. W końcu po zeszłorocznej Wisła 1200 wiele nie może zaskoczyć.

Od razu proponuję wyjazd Krzysztofowi, z którym jechałem Wisłę. Już na drugi dzień otrzymuję zdecydowaną odpowiedź. Pozostaje kwestia dogrania szczegółów. Plan jest następujący: pociąg do Częstochowy, skąd ruszamy na szlak i w pierwszy dzień pokonujemy ok 150 km do Krzeszowic, gdzie mamy nocleg, a w drugi dzień kończymy trasę szlaku dojeżdżając jeszcze pod Wawel, skąd rowerami wracamy do domu. Taki był plan..

Pobudka 2.05 dosyć wczesna - odjazd pociągu 5:49. Dzień wcześniej kupuję bilety oraz ogarniam peron odjazdu, aby tym wczesnym majówkowym porankiem, przy ograniczonej percepcji obrać za cel jedynie dotarcie w odpowiednie miejsce o odpowiednim czasie.



Udaje się, Krzysztof jedzie z Radzionkowa, więc zastaję go rozłożonego na kanapie. Rowery zawieszone na hakach, przed nami ponad godzinna podróż - można się zabrać za śniadanie.




Podróż szybko mija, ruszamy na podbój Orlich Gniazd!



Już od pierwszych kilometrów jesteśmy pozytywnie zaskoczeni. Warunki są rewelacyjne - gravel ponownie pokazuje swoją wszechstronność.






Po trasie zaliczamy najciekawsze skałki, jaskinie - Krzysztof dobrze zna te tereny. W trakcie studiów (geografia) miał okazję ze szczegółami poznać Wyżynę Krakowsko-Częstochowską.



Niemniej, zawsze miło jest wrócić w te urokliwe miejsca. Z resztą Krzysztof dzieli się ze mną ciekawymi faktami, historiami.. jest super.










Z kolejnymi kilometrami swoje piękno prezentują nam kolejne zamki.







Niestety po kilku kolejnych kilometrach Krzysztof łapie awarię - pęknięta szprycha. Niestety nie mamy zapasowej, z koła zrobiła się delikatna "ósemka". No nic, hamulec (tzw. v-brake) wypięty - będzie musiał poradzić sobie z przednim. Chociaż niektóre zjazdy, szczególnie te po szutrach, z większymi kamieniami, są dosyć wymagające.


Krzysztof nie zraża się jednak takimi drobnymi "przeszkadzankami" - "Jak tylko można jechać, jedziemy!" I tyle w temacie :).

No wiec lecimy dalej - pod wiatr i pod górkę ciśniemy kilkanaście km/h, ale z górki i wiatrem prędkości są... hmm - trzeba uważać na ograniczenia. Pocieszam Krzysztofa (chociaż nie wiem, czy była taka potrzeba), że jak jedzie szybciej, to jego tylne koło jakby sie prostowało.. chyba nie uwierzył.



Takim sposobem podróżujemy szlakiem rowerowym dalej. Jedynie w dwóch miejscach odbijamy z wyznaczonego szlaku, gdyż omija on ciekawe miejsca.






Pogoda generalnie nam dopisywała. OK, był silny wiatr, jednak jadąc w nowym terenie, odkrywając kolejne kilometry dziewiczego dla nas szlaku, nie zwraca się na to uwagi - korba kręci się jakby sama z siebie.



Jadąc szlakiem rowerowym trafiamy na wiele miejsc, gdzie samochodem nie sposób dotrzeć.










Wraz z opuszczeniem województwa śląskiego, warunki na szlaku są coraz trudniejsze. Na pewno w obszarze Śląska dużo zainwestowano w ten szlak, Małopolska na ten moment postawiła chyba na inne szlaki (Velo Małopolska, Velo Dunajec,..). Pewnie przyjdzie czas na Szlak Orlich Gniazd.



Przed planowanym noclegiem zajeżdżamy do Restauracji na obiadokolację. Tam obmyślamy plan na kolejny dzień. Pierwotnie chcieliśmy dojechać pod Wawel, skąd ruszyć rowerami do domu. Prognozy zmuszają nas do weryfikacji tych planów. Biorąc też pod uwagę awarię koła w rowerze Krzysztofa, decydujemy się wsiąść do pociągu w Krzeszowicach i przyjechać do domu.



Szkoda, jednak i tak udało się przejechać 90% szlaku. Pewnie będzie jeszcze okazja na dokończenie tego odcinka.



Powrót na raty - PKP do Katowic, z Katowic do Tarnowskich Gór sławne "820".