Szybki wypad nad zalew, tak aby pokręcić.
Dzień coraz krótszy - powrót z pomocą lampek.

Kolejny niedzielny wypad całą rodzinką do Babci. To zaczyna yć nasza tradycyjna trasa, a więc Mikołeska, Piłka (Bar u Celiny), Krupski Młyn. Powrót przez Koty i Mikołeskę.

Tym razem jeden z odcinków leśnych negatywnie zaskoczył. Chodzi o kilkuset metrową traskę między Bruśkiem i Piłką. Najprawdopodobniej niedługo będzie tutaj autobana, co sugerują wykarczowane drzewa po obu stronach, w celu poszerzenia drogi, jednak aktualnie jest masakra.


Jazda z Mikim w foteliku w takich warunkach jest niemożliwa. Nawet prowadzenie jest bardzo uciążliwe. Postanawiamy ten odcinek ominąć i prowadzimy rowery między drzewami.

To już tydzień, odkąd ostatnio miałem dwa kółka miedzy nogami. Niestety infekcja gardła uniemożliwiła mi jazdę. Teraz jest już znacznie lepiej, chociaż i tak mam duże wątpliwości przed dzisiejszą rajzą. Głód pokonywania kilometrów na rowerze wygrywa.

Spotykamy się wczesnym rankiem - o dziwo tym razem to ja czekam na Wojtka. Robię foty.



Wojtek przyjeżdża. Ma jednak drobne problemy techniczne z tylnym hamulcem. Oczywiście żaden z nas nie ma choćby jednego pokrzywionego imbusa, żeby ustawić tylny zacisk hamulca. Trudno, jedziemy - z nie takimi przeciwnościami radziliśmy już sobie ;)

Jak zwykle o tej porze dnia jest cudownie.



Dojeżdżamy w okolice Kopalni Bibiela, by posilić się i zrobić bazę do dalszej jazdy.

Ruszamy dalej. Dojeżdżamy do Woźnik, gdzie obserwujemy delikatnie mówiąc zastój w budowie A1.



Dalej kierujemy się w stronę Kalet. Czuję jednak, że nogi jakoś tak nie kręcą korbą tak, jakbym chciał. Czyżby skutki niedawnej infekcji, którą nadal odczuwam?

Skręcamy w stronę Mikołeski, gdzie od pewnego czasu przy lokalnym sklepie (z zapleczem ławkowo-stolikowym) w końcu uruchomiono punkt gastronomiczny.


Rozmawialiśmy o tym z Wojtkiem od co najmniej kilku m-cy.

Posiłek nie pomaga :(. Nie mam siły na setkę, chociaż plany były ambitne. Jedziemy jeszcze krótką rundkę po nieznanej nam trasie i postanawiamy wracać do domu. Trudno, nic na siłę. I tak udało się przejechać niemal 90 km.

Dzisiaj czas na kolejny rodzinny, rowerowy wypad z Karpacza. Ostania trasa na Przełęcz Okraj dała się we znaki, dlatego dzisiaj planujemy trasę mniej wymagającą :).

W Miłkowie czeka na nas pierwsza "atrakcja" - dom do góry nogami. Na Mikim nie wywarł większego wrażenia, na nas tym bardziej..
Nie zwlekamy, jedziemy dalej. Chcemy jak najszybciej uciec z głównej drogi, aby skierować się czarnym szlakiem w stronę Jeleniej Góry. Oczywiście oznaczeń nie widzimy, jednak nawigujemy wg mapy - okazuje się, że dobrze.  Za ok. 3 km pierwsze oznaczenie szlaku. Rucha znacznie mniejszy, jest okazja przyjrzeć się lokalnej zabudowie. Niestety niektóre piękne budynki niszczeją..



Po chwili odwiedzamy pałac na wodzie.



Po 20 km dojeżdżamy do Jeleniej Góry. Kręcimy chwilę po pięknych uliczkach.


Chwilę później zaprowadzam Lucynę o Mikiego do znanej mi już Pierogarni z gitarą i piórem. Dzisiaj rozkoszuję się pierogami z truskawkami :)



Po pysznym obiedzie, na rynku znajdujemy obficie zaopatrzoną pijalnię kawy.



Nic nie stawia na nogi tak, jak dobra kawa:



Wyjeżdżając z miasta, odwiedzamy lotnisko. Miki miał okazję zobaczyć kilka startów i lądowań dwupłatowców oraz szybowców ;). Z tego wrażenia nie wyjąłem telefony, aby szczelić fotę.

Dalej kierujemy się już w stronę Karpacza.



Dojeżdżając bocznymi drogami do Karpacza, ukazuje nam się piękna panorama Karkonoszy.



Kończymy rajzę około 19-tej.

To niestety ostatnia wycieczka rowerowa w trakcie tego urlopu. Tereny do kręcenia są rewelacyjne. Szkoda tylko, że miejscami oznaczenia szlaków pozostawiają wiele do życzenia, no i oczywiście bikerów jak na lekarstwo.

Po ostatniej wyprawie na Przełęcz Okraj oraz kilku wycieczkach pieszych, mam okazję przejechać się solo po okolicy. Co prawda wycieczki piesze dały mi się we znaki (odkryłem nowe partie mięśni w nogach - pewnie te niezbyt intensywnie wykorzystywane w trakcie kręcenia korbą), jednak dzień wyjazdu zbliża się nieubłaganie - wsiadam na MTB.

Trasa zaplanowana dzień wcześniej, dzięki zakupionej mapie "Jelenia Góra i okolice" w CIT (12 zł).
Zaczynam w Karpaczu, skąd od razu kieruję się w stronę Miłkowa. Tak uwagę moją przyciągają ruiny kościoła ewangelickiego wzniesionego w latach 1754-55 r. (wieżę zbudowano w 1863 r.).


TAK wyglądał końcem XIX wieku.
W planie była jazda zielonym szlakiem rowerowym, jednak za cho...ę nie mogę na niego trafić.. :/
Jadę zatem asfaltem, wiem że przed Zbiornikiem Sosnówka muszę skręcić w lewo (jechaliśmy tędy samochodem, gdy wędrowaliśmy do Samotni). Zjeżdżam z głównej drogi, sztuczny zbiornik jest na wyciągnięcie ręki.



Ja planuję objechać go od południa zielonym szlakiem. W końcu zauważam jego oznaczenia!

To raptem 9 kilometr wycieczki, a tu taka ścianka:



Za chwilę wysiłek zostaje wynagrodzony z nawiązką - pięknie:





Oczywiście nie widzę jakiegokolwiek oznaczenia szlaku, nawiguję w oparciu o szlak zaznaczony na mapie. Porównując później ślad trasy jechałem po szlaku, ale czy o to w tym chodzi? Nie sądzę.
Nie przejmuję się tym jednak. Najważniejsza jest frajda, wolność... której chyba coraz mniej doświadczamy..

Opuszczam szlak - kieruję się do Cieplic, bardzo urokliwe miejsce.



Następnie jadę przez okoliczne miejscowości Wojcieszyce, Kromnów. Ruch jest niewielki, a więc bezpieczna jazda po asfalcie. Jadąc odcinek ze Starej Kamienicy do Barcinka, korzystam z bocznych dróg.



Bikerów oczywiście jak na lekarstwo :(. Chociaż teraz moja trasa biegnie zielonym szlakiem i Euroregionalny Szlak Rowerowy ER-6.

Ponownie jestem na szlaku, teraz pokonuję ok 2 km szutrowy odcinek przez las. Jak tylko wyjeżdżam z lasu moim oczom okazuje się Elektrownia Wrzeszczyn, zbudowana w latach 1926-27.


Następnie postanawiam opuścić na kilka kilometrów szlak ER-6, aby dojechać do Siedlęcina. Tam odwiedzam największą średniowieczną wieżę mieszkalną w Europie Środkowej.


Wieża od 2001 roku jest własnością fundacji ... „Zamek Chudów”.

Następnie ponownie korzystam ze szlaku ER-6. Jadąc wzdłuż Jeziora Modre oglądam kolejną elektrownię wodną - Bobrowice.



Jadę dalej, by po drodze natknąć się na pokaźną kolekcję turbin.



Całość można oglądać jedynie zza płotu.

Następnie przepięknym odcinkiem szlaku ER-6..

.. dojeżdżam do Jeleniej Góry. Przepiękne miasto.







Czas na krótki odpoczynek. Nieopodal rynku zjadam pyszny obiad w Pierogarni z Gitarą i Piórem - żurek + pierogi ruskie.


Wyjeżdżam z miasta, ponownie jadę szlakiem ER-6 wzdłuż Rzeki Bóbr. Po drodze kolejne atrakcje - Pałac w Wojanowie


oraz Pałac w Wojanowie-Bobrowie.


Kolejne kilometry pokonuję malowniczym szlakiem ER-6,





tak aż do miejscowości Trzcińsko, gdzie opuszczam szlak. Należy powoli kierować się w stronę Karpacza.
Dojeżdżając do miejscowości Gruszów zaczyna się podjazd na Przełęcz pod Średnicą (595 m n.p.m.). Nie jest może trudny, jednak te ponad 70 km w tym terenie czuć już w nogach. Udało się.



Oto profil pokonanego podjazdu od miejscowości Karpniki:



Dalej szybki zjazd do Kowar. Na liczniku widzę 850 m przewyższeń - to dobra okazja aby zaatakować 1 km! Chwila przerwy przy przydrożnym sklepie. Konieczne zakupy i decyzja o zaatakowaniu leśnego podjazdu Bukową Drogą. To była masakra. 1,5 km przy średnim nachyleniu 10,7% po kamieniach. Oto profil.



Po wspinaczce chwila odpoczynku.


Siedzę na ławeczce tuż przy młodym buku, który zasadzono w 2004 roku... 

Tuż obok tabliczka:


Pozostaje zjazd do Kowar oraz dojazd do Karpacza.

Kolejna niesamowita wycieczka po całkowicie nieznanych terenach, szlakach. Takie wycieczki pokazują, jak niebywałym środkiem lokomocji jest rower. Przytoczę tutaj (może nie dosłownie) słowa znajomego: "jedynie na rowerze jesteś w stanie zobaczyć tyle ciekawych miejsc".
Udało się również pobić rekord przewyższeń, który od dzisiaj wynosi 1 058 m!

Profil całej trasy:

Drugi dzień pobytu w Karpaczu. Lucyna proponuje wjazd na Przełęcz Okraj - 1046 m n.p.m.

Ruszamy ok 11-tej, wpierw kierując się do Informacji Turystycznej, w celu nabycia mapy. Kupujemy za 8 zł mapę Karpacz i okolice, gdzie idealnie widać trasę dzisiejszej wycieczki. Będziemy głównie podążać szlakiem niebieskim.

Szlak jest dosyć dobrze oznaczony, jedynie w okolicach Western City, gdzie w związku z inwestycją został przeniesiony, musieliśmy dopytać parkingowego o jego dalszy bieg. Dalej nawigacja nie sprawiała już najmniejszego problemu.


Już pierwsze kilometry trasy pokazują, że nie będzie łatwo. Podjazdy miejscami ponad 10%, do tego nierówny teren.

Lucyna momentami prowadzi rower, teren jest trudny.


Cały czas wspinamy się, pokonując kolejne metry w poziomie oraz pionie :). Jedziemy lasem, więc jedynie w kilku miejscach widzimy efekty naszej wspinaczki, gdzie między koronami drzew widać dolinę, inne szczyty.



Pojawiają się również kryzysy, zwątpienia we własne siły. W pewnym momencie zaczęliśmy powątpiewać w to, czy uda nam się wjechać. Po chwili rozmowy decydujemy się wjeżdżać - zjechać zawsze można :).

Tereny są piękne, powietrze świeże, ok. 18 st. C słońce co chwilę pojawia się zza chmur oraz drzew. Warunki idealne.
Dojeżdżamy do Jedlinek, dalej kilka kilometrów asfaltem. Przy okazji zjeżdżamy kilkadziesiąt metrów w dół, jest okazja do odpoczynku, razem ze świadomością, że te metry trzeba będzie z powrotem zdobyć ;)

Przed Kowarami skręcamy w prawo, gdzie dalej wspinamy się Złotą Drogą. Ma ona doprowadzić nas do drogi asfaltowej, a więc ostatniego odcinka na Przełęcz Okraj. Droga jest szutrowa, z nachyleniem 5-10%, z przewagą odcinków 5-7% oraz krótkimi ściankami. Odpuszcza jedynie chwilami.

Mijamy Rzekę Jedlicę, mamy jeszcze do pokonania ponad 200 metrów w pionie. Sił coraz mniej, jednak motywacja na tym samym poziomie. Walczymy.


Dojeżdżamy do asfaltu, a więc ostatni odcinek 1,5 km, no może 2, jednak ze stałym podjazdem 6-9%.



Jest to część podjazdu, na którym często goszczą kolarze, więc na asfalcie pojawiają się napisy 500 m, 300 m, 200 m... pomagają w ostatnich metrach. Przełęcz Okraj zdobyta!


Profil naszego podjazdu wygląda następująco:




Krótki odpoczynek i obiad w Amelkowej Chacie - polecamy ;).

Następnie decydujemy się zjeżdżać asfaltem do samych Kowar. Szybciej i mimo wszystko bezpieczniej, aniżeli krętą drogą szutrową. Czyli przez prawie 10 km jedziemy 30-40 km/h niemal non stop na hamulcach. Jest 15-16 st. C., ręce zmarzły. Na szczęście w samych Kowarach temperatura wzrasta do 18 st. C.

Dalej spokojnie udajemy się do bazy.

Super wypad w pełnej ekipie :), pokonane ponad 43 km i 933 m przewyższenia w naprawdę ciężkim terenie. Dobrze, że te chwile zwątpienia w ok 1/5 trasy nie popsuły tego dnia. Wniosek, odsuwajcie od siebie takie myśli, skupiamy się na celu i go realizujemy - oczywiście zachowując przy tym wszelkie środki ostrożności.

Umawiam się z Pawłem na krótką przebieżkę po pobliskich szosach. Fajnie znowu pokręcić na szosie w towarzystwie.
Umawiamy się również na wspólną wyprawę pod znakiem przewyższeń :)

Korzystam z urlopu - szybkie wyjście na szosę. Jedzie się dobrze, nie ma mocnego wiatru, słońce wychodzi zza chmur. Temperatura odpowiednia.

Dzisiaj celem wycieczki jest obserwacja lądowania jednego z największych samolotów Antonov An-124 Rusłan. Mimo kilku lądowaniach tego samolotu w Pyrzowicach, nie miałem jeszcze okazji zobaczyć tego samolotu.

Jest to lot cargo, w związku z czym nie ma dokładnie określonej godziny przylotu. Ma być około 12:00, a i to może ulec zmianie. Z uzyskanych informacji wnioskuję, że Antonov wyląduje na pasie 27, a więc najbardziej dogodna do obserwacji będzie platforma spoterska 27.

Wyjeżdżam po 10-tej. Czuję wczorajsze 200 km na MTB. Dlatego dzisiaj potrzebuję kilometrów na szosie. 
Do samego lotniska i platformy 9 docieram o 11:20. Jadąc tam myślę o tym, że dopytam jeszcze zawodowców, na którym pasie Antek ma wylądować. Widzę już platformę, na której jest kilkadziesiąt osób, wszystkie patrzą na mnie (?!?!?!). Odwracam się i widzę, jak Antonov An-124 Rusłan podchodzi do lądowania!



Przelatuje jakieś 20, najwyżej 30 m nade mną





Niesamowite wrażenie.

Po chwili ruszam dalej, wykonuję rundę wokół lotniska i wracam do domu.

Po południu wybieramy się jeszcze całą rodzinką (ale to już samochodem), aby zobaczyć zaparkowanego przy platformie 27 Antka.