Walentynkowo - niedzielny trening

W sobotę niestety nie było dogodnych warunków na kręcenie. Nocą padał deszcz, który w ciągu dnia powracał - generalnie nieprzyjemnie. Wolałem zostać w domu, chociaż co niektórzy bikerzy zrobili ciekawe trasy. Ja szykowałem się na niedzielę. Nie chcę ponownie pisać o wietrze, ale spójrzcie na prognozę siły wiatru na niedzielę:

Mając na uwadze ostatnią walkę, kiedy to wracałem do domu pod wiatr, teraz postanowiam stawić mu czoła na początku treningu. Czyli jadę na południe - do Gliwic. Jeszcze sobotnim wieczorem ułożyłem w głowie całą trasę.

Oczywiście prognoza się sprawdza. Jadąc krajówką do Gliwic (ostatnio musiałem jechać wcześniej, gdyż ruch dzisiaj był zdecydowanie większy - te niedzielne podróże na obiady) przez 20 km walczyłem z wiatrem. Na szczęście forma rośnie, więc nie toczyłem się 20 km/h ;). Dolny chwyt też robi swoje. ;)

Po niecałej godzinie stoję przed najwyższą (111 m wysokości) istniejącą konstrukcją zbudowanej w całości z drewna na świecie!!!


Banan, herbata z cytryną (jeszcze ciepła). Jadę dalej.

Przez ok. 20 min krążę po Gliwicach, by następnie wjechać w dzielnicę przemysłową - Łabędy. "Żywego ducha" nie widzę przez dobre 15 min. Dziwnie..
Następnie trafiam na krajową 40-stkę, którą jadę do Niewiesza. Tam skręcam w stronę Toszka. Droga bardzo przyjemna, dobry asfalt, kilka wzniesień i ..... wiatr w plecy ;).  

W Toszku odpoczynek na rynku. Natknąłem się tam na przyszłych beneficjentów 500+ o wątpliwej kulturze - chrząknięcia, charknięcia i spluwania Pana trzymającego w jednej ręce wózek, w drugiej papierosa było słychać chyba na całym rynku, a w momencie gdy jedno z trójki jego dzieci wywróciło się biegając po środku rynku powiedziało tłumacząc się:
- jest ślisko,
"ojciec" odpowiedział:
- śliskie to są kobiety.
- co? - zapytał kilkuletni chłopak podnosząc się z wybrukowanego placu,
- jajco! - skwitował "ojciec".

Ręce opadają.... :(

Staram się nie myśleć o podobnych przypadkach. Banan, pyszne ciastko owsiane i jadę w kierunku domu.

Kilkanaście km przed domem widzę już osiedle, kościół, znajome kominy. Pokonuję kolejne wzniesienia, które w sumie złożyły się dzisiaj na 475 m przewyższeń.

Jest dobrze, na rowerze czuję się coraz lepiej. Ciekaw jestem, na ile luty pozwoli wybrać się na kolejne wycieczki.