Krótki wypad w celu umycia roweru - aż wstyd przyznać, ale niektóry bród pamięta ostatni BO :/ Następnie podjechałem jeszcze nad zalew. Ku mojemu zdziwieniu nogi szybko się zregenerowały, nie są świeże, jednak spodziewałem się większej walki z nimi.

Przypominam sobie rok 2009, kiedy odkurzyłem mojego kilkunastoletniego Giant'a oraz Żony "No Name'a" i zaczęliśmy podróżować po okolicy. Były to raczej niedzielne, popołudniowe przejażdżki. W kolejnym roku mój rekord trasy wyniósł 50,5 km.. W 2011 odnotowałem rekord niewiele większy - ponad 60 km. Z resztą w 2012 było podobnie. W 2013 r. pojawiła się pierwsza setka, a dokładnie 128,92 km na Leśnej Rajzie - rajdzie organizowanym przy okazji otwarcia ścieżek rowerowych LR. Wycieczka na pewno przełomowa, w trakcie której poznałem masę ciekawych osób, które zainspirowały mnie do dalszych wojaży i z którymi z wielką przyjemnością pokonuję kolejne kilometry :). W zeszłym roku pamiętna Góra Św. Anny i rekord trasy 141 km.

W tym roku jednym z postawionych celów to pierwsza dwusetka w życiu. Wstępnie próba planowana była na wtorek, jednak zła pogoda pokrzyżowała moje plany. W sumie dobrze się złożyło, bo jeżeli uda mi się uzyskać zaplanowany wynik dystansu uczczę tym samym trzecie zwycięstwo Rafała Majki w Tour de France :).

Ruszam zatem tuż przed siódmą rano. Pierwszy cel to Częstochowa. Jadę od początku "na krótko" i do Koszęcina jest chłodno (14 st. C). Potem Słońce robi już swoje i temperatura szybko rośnie. Pierwszy odpoczynek robię po 41 km. Raczę się przygotowanym własnym izotonikiem: ananas, arbuz, cytryna, miód, woda. Rewelacyjny smak, mam nadzieję że przynajmniej w części będzie tak dobrze działał na organizm, jak smakuje.

Przed 10:00 docieram na Jasną Górę, trochę klucząc po Częstochowie. Wpierw zauważyłem znak, kierujący pielgrzymki - jednak one poruszają się zazwyczaj pieszo, nie rowerami szosowymi. Nie chciałem już zawracać i pokonuję drogą gruntową ok 0,5 km w tempie 15 km/h :(.

W końcu jednak dotarłem, chwila przerwy na Jasnej Górze:

gdzie oczywiście spotykam liczne pielgrzymki.

Obowiązkowa fota na Al. Najświętszej Maryi Panny:


Dalej udaję się do Olsztyna, po drodze spotykam trenujących kolarzy klubu BDC Kolejarz-Jura Częstochowa.

W Olsztynie na ryneczku posilam się i kieruję prosto w stronę Biskupic.


Podjazdy na Jurze oraz temperatura oscylująca wokół 30 st. C dają mi się we znaki i popełniam błąd nawigacyjny - zamiast jadąc w kierunku Żarek, wjeżdżam do miejscowości Poraj. No trudno w takim wypadku będę uciekał z Jury i bliżej domu zdecyduję co robię dalej.


Zalew Porajski

Cały czas dokucza mi delikatny co prawda, jednak i tak wiejący prosto w twarz wiatr. Zmęczenie również daje się we znaki.
Mimo wszystko i tak w miarę szybko docieram do Woźnik, skąd kieruję się w stronę Kalet. Postanawiam jednak pokręcić po okolicy, aby uzupełnić zaplanowaną dwusetkę. Końcówka to walka ze zmęczeniem i .. samym sobą. Ostatnie kilometry takiego dystansu uzupełniając po okolicznych drogach, nie mając innego celu do którego chcemy dotrzeć oprócz założonego dystansu wpływa katastrofalnie na motywację. Mimo wszystko dokręcam tą dwusetkę :)

Od początku miałem szacunek przed tym dystansem, nawet mając na liczniku 120-140 km nie byłem pewien, czy uda się go pokonać. Zawsze coś może się przytrafić, awaria, kontuzja. Jestem zadowolony, że udało mi się przesunąć granicę pokonanego dystansu.
W organizmie ludzkim drzemią wielkie siły i nawet nie zdajemy sobie sprawy ilu z nich nie wykorzystujemy. Jeszcze kilka lat temu dystans 30 km robił na mnie wrażenie, a teraz.. Już zaczynam myśleć o celu na kolejny roku :)

Póki co pogoda na urlopie nie dopisuje, więc plany na razie pozostają jedynie planami. Dzisiaj pod wieczór rozpogodziło się na tyle, że jadąc cały czas towarzyszyło mi Słońce. No nic pozostaje cieszyć się nawet takim wypadem.
Dzisiaj zaatakowałem segment Księży Las-Łubie. Nawet te małe podjazdy były na niskim chwycie. Niestety na nic się to zdało, zachodni wiatr zrobił swoje i zaliczyłem jedynie 3 najlepszy swój czas.

W trakcie ostatnich paru dni  umówiliśmy się na niedzielne rajzowanie. Następnie Wojtek poprosił mnie o propozycję wycieczki, więc rzucam temat Park Krajobrazowy Lasy nad Górną Liswartą. Propozycja została przyjęta, a więc jedziemy.

Pobudka w niedzielę rano o 3:55.... o zgrozo! No nic, ostatnim razem dałem d..y na całego, więc nie ma wymówek. Wstaję i szybko robię tosty. Do tego maślanka ;).

Tak najedzony i spakowany (w większości dnia poprzedniego) ruszam na miejsce zbiórki. Na rower wsiadam dokładnie o wschodzie słońca, które w Tarnowskich Górach w dniu dzisiejszym miało miejsce dokładnie 4:47.



Przyjeżdżam na miejsce zbiórki pierwszy. Jest rześko - całe 6 st. C. Kuźwa, przecież mamy lipiec !!!
Wojtka jeszcze nie ma, więc aby nie marznąć jadę mu na spotkanie. Do tej pory spotkałem jedną osobę - taksówkarza.

Po krótkim powitaniu ruszamy od razu w stronę Kalet, najkrótszą możliwą drogą, tak aby przejechać jak najwięcej po Parku Krajobrazowym Lasy nad Górną Liswartą. Jest zimno, Wojtkowi temperatura doskwiera w dłonie, mnie w nogi. Ale jedziemy. Tempo w okolicach 20-23 km/h.

Po drodze do Kalet Wojtek pokazuje mi słynny Cis Donnersmarcka. Tutaj można poczytać conieco na temat tego wiekowego drzewa. W zasadzie dotychczas podążając nieraz Pętlą z Cisem Donnersmarcka myślałem, że jest w całkiem innym miejscu  :).

Za Strzebiniem robimy krótką przerwę w polu. Następnie nieznanym wcześniej  szlakiem prosto docieramy do Boronowa.

Słońce jest coraz wyżej, jednak temperatura cały czas mozolnie pnie się do góry. W tym miejscu było zdaje się ok 10 st. C.

Natrafiamy też na ciekawy przejazd:

Tylko gdzie jest mikrofon? Na szczęście mimo wczesnej pory dróżnik otwiera po chwili szlaban.

W Boronowie krótka narada i przegląd miejscowej mapy:

Krótko mówiąc, jest gdzie jeździć Chyba będzie to miejsce wypadowe do kolejnych eskapad.

Z Boronowa szybki przejazd do Herb, gdzie wpadam jak oparzony za potrzebą (maślanka? ;) ) na stację benzynową, a tam kolejka przez cały sklep - pielgrzymka z Dolnego Śląska na Jasną Górę - pozdrawiamy starsze Panie i Panów :/

OK, po wszystkim ruszamy już na oczekiwany szlak. Jest super, czasami całokształt tylko trochę psuja piaski:


Czasami zjawiskowo:


Tereny bardzo przyjemne, już mam ochotę planować kolejny wypad. Jakoś wyprawy szosą bardzo pozytywnie nastawiły mnie na wycieczki w te strony.

Dodatkowo okazuje się, że Wojtek jechał już tym szlakiem wiosną, przy okazji pewnego rajdu Zabiera mnie w ciekawe miejsce przy drodze, gdzie po 55 km robimy przerwę.



Miejsce jest malownicze, staw zaopatrywany jest wodą z pobliskiego strumyka za pomocą dość oryginalnego rozwiązania



Następnie trafiamy na szlak niebieski. Tak rozmawiając jedziemy trzymając się szlaku, nie patrząc na mapę. I to był błąd, gdyż obcinamy połowę trasy przez Park Krajobrazowy, jaką mieliśmy pokonać. Dodatkowo wydaję się po śladzie na Endo, że kilometrowo wyszło podobnie. No cóż będzie zatem dobry powód aby tu wrócić, jeszcze pewnie w tym roku.

Krótki odpoczynek na rynku w Lublińcu, piję pepsi. Udajemy się następnie do Celiny, aby posilić się wyśmienitymi pierogami. Zachęcam Wojtka do jazdy moim dawnym szlakiem - może od tej strony na niego trafię ;). Udaje się !!

W Barze u Celiny robimy dłuższą przerwę na regenerację.

Ruszamy następnie znaną nam trasą do Kalet. Drugi odcinek po szosie pokonujemy w szybkim tempie kolejno wychodząc na zmiany. Chwila odpoczynku w Parku na Jędrysku i powrót przez Głęboki Dół. Chwilę potem Wojtek jedzie w swoją stronę, ja przez Pniowiec znaną mi drogą do domu.

Fajna wycieczka, dużo kilometrów, szkoda tego odcinka na Liswarcie. Ale trudno, będzie okazja do powrotu..

PS. Amplituda temperatury wyniosła w trakcie wycieczki.. 21 st. C.

Dzisiaj pierwszy dzień tygodniowego urlopu. Plany są ambitne, zobaczymy jak będzie z realizacją.

Na dzisiaj zaplanowany rodzinny wypad rowerem do Kalet. Zaczynamy od budowy podstawy - łosoś w sosie brokułowo-śmietanowym:


Mama ma talent :)

OK, po drzemce Mikusia, ruszamy. Nie pędzimy szybko, tak żeby się przejechać. W tą stronę postanawiamy jechać przez Mikołeskę. Po godzinie meldujemy się w Parku na Jędrysku. Tam Miki zdobywa plac zabaw, przy okazji znajdując robala:


Czas wracać, tym razem przez Głęboki Dół.

Dzisiaj noga nie podawała odpowiednio, więc postanowiłem nie walczyć z tym. Nic na siłę.
Mimo wszystko miałem ochotę trochę popedałować, więc przejechałem treningową w krótszej wersji. Co najdziwniejsze początkowo nawet zmarzłem, o dziwo! Dopiero co w weekend nie miałem czym oddychać jadąc ponad 30 kmh a teraz taka zmiana pogody. Oby w przyszłym tygodniu była dobra pogoda, bo plany są ambitne :).

Dzisiaj czuję większą siłę w nogach, więc postanawiam przejechać dłuższy wariant trasy treningowej. Decyzję jednak podejmuję po kilku km, gdyż na początku nogi były po prostu z waty. Jednak po odpowiednim rozgrzaniu wszystko było już w porządku.
Nawet zanotowałem PRa na segmencie Księży Las - Łubie, pobijając dotychczasowy najlepszy czas o 1 sek :). W każdej kolejnej dziesiątce czułem się jakby mocniejszy.

Krótki wypad wieczorem na treningową trasę. Wcześniej nie byłem w stanie styrany wczorajszym dniem (setka w upale oraz wieczorny koncert).
Jadę bez większych emocji nie naciskając na segmentach.

Dzisiaj podróż do Krupskiego Młyna do Babci na kawę. Miki niestety równolegle jedzie samochodem. Mimo upału postanawiam nie jechać najkrótszą drogą i zahaczam o Pyskowice, Pławniowice. Po drodze rozmyślam o bardziej i mniej ważnych rzeczach, nawet nie zauważam kiedy mijają kolejne kilometry. Tak zajęty rozmyślaniem omal nie minąłem zjazdu w kierunku Dzierżna - w ostatniej chwili dopiero opamiętałem się.
Mimo temperatur w granicach 33-37 st. C koszulka Attiq spisuje się rewelacyjnie.

Po drodze spotykam dosyć strome podjazdy/zjazdy:


Około 40 km dopada mnie monstrualny kryzys. Koniecznie potrzebuje uzupełnić poziom węglowodanów, cukrów i w ogóle.. Jak na złość przez ponad 10 km żadnego sklepu. Wreszcie w Barucie natrafiam na knajpkę. Wypijam colę prawie wyciskając butelkę. Baton, ciastka i jadę dalej. Po kilku minutach wszystko wraca do normy.

U Babci spędzamy jakiś czas racząc się kawą colą z domieszką wody z cytryną oraz pysznym ciastkiem:


Powrót trochę pod wiatr najkrótsza drogą, co odbija się tym, że aby zaliczyć siódmą setkę w tym roku muszę chwilę pokrążyć 'wokół komina'.

Krótka wizyta na Zalewie Chechło z Wojtkiem.

Rozmawialiśmy o planach na kolejny wypad w weekend: Wisła - Kraków z Krzyśkiem, a może jednak miejscowo. Niestety mnie nie uda się wyrwać w weekend na tą trasę. Może następnym razem

No ale podczas pogadanek był czas na focenie:


Kadencja: 80 :)