Ściana wschodnia #9 - Zwierzyniec - Przemyśl/Dybawka

16.06.2017r.

Wczoraj, gdy dotarliśmy do miejsca noclegu, ja od razu poszedłem pod prysznic, aby obmyć szlify, jakie przydarzyły mi się na końcu odcinka, na dojazdowej drodze do noclegu. Krzysztof w tym czasie schował rowery do garażu, który wskazała właścicielka. Potem wspomniał, że bez problemu możemy tam je trzymać, tylko zanim je weźmiemy, prosi o wyniesienie kilku szpargałów na śmieci ....  jaaaaaaaaaaasne..



Wcześnie rano w ciszy zabieramy rowery, ukradkiem przechodzimy obok domu i już nas nie ma ;p.

Miasto jeszcze śpi..



Wjeżdżamy do Roztoczańskiego Parku Narodowego - to piąty Park Narodowy na naszej trasie Ściany Wschodniej.



Kolejne kilkanaście kilometrów pokonujemy przyglądając się przepięknym terenom parku.












Jedziemy dalej, humory dopisują. Prognoza na dzisiaj jest taka sobie - po południu ma padać. Dlatego szybko przejeżdżamy przez park - duża tarcza i .. ogień :).





W pierwszej części trasy wiatr zdecydowanie nie pomaga. Na szczęście nie jest silny, ale jak to mówi Krzysztof: "wsiądź na rower, przekonasz się, czy wieje." Nawet niewielki wiatr wiejący prosto w twarz na otwartej przestrzeni, daje się we znaki.



Na 40 km na szczęście skręcamy, kolejne kilometry pokonujemy z wiatrem. Niestety chmury coraz bardziej zasłaniają słońce.



Cały czas jedziemy w zasadzie bez większej przerwy. Nogi pracują idealnie - w zasadzie przestałem już oszczędzać lewą nogę. W pewnym momencie słyszę dziwny dźwięk - pomyślałem, kamień zabrany przez oponę uderzył w ramę, korbę.. Nic nadzwyczajnego, jedziemy dalej. Kilometry przelatują nawet nie wiemy kiedy. 



I tak w Lubaczowie meldujemy się tuż przed 11-tą, a za nami już ponad 70 km trasy.
W rynku krótka przerwa. Analiza trasy, którą odpowiednio modyfikujemy z uwagi na przewidywane po południu opady.



Ruszając z rynku słyszę dziwny, niegłośny dźwięk dobiegający z tylnej części roweru. Jest on jednak słyszalny jedynie przy mniejszych prędkościach - pewnie znowu ziarenko piasku dostało się w zacisk hamulca...

Wiatr rozwiewa chmury, wychodzi słońce. Czas na przerwę regeneracyjną, jedzenie. Zajadam się ryżem z dżemem.



Po chwili ruszamy dalej. Znowu słyszę ten dźwięk, tym razem mocniejszy. To nie może być piasek, bądź jakiś inny brud jaki mógł się dostać do szczęk hamulca. Zatrzymuję się. No tak - szprycha tylnego koła :(. W związku z dużym obciążeniem tylnego koła, zastanawiam się wpierw nad przeszczepem jednej z luźniejszych z przedniego koła do tylnego. Decyduję się jednak jedynie na usunięcie pękniętej szprychy i ostrożną jazdę - szczególnie na nierównej drodze. Jednocześnie staram się na bieżąco monitować obręcz.

Powietrze jest ciężkie, na dodatek chmury ponownie przysłaniają słońce.



Nie odpuszczamy sobie jednak okazji do żartów :)


Za ok 10 km łapią nas deszczowe chmury. No cóż, nie udało się dojechać do Przemyśla przed deszczem, trudno. Zostało nieco ponad 20 km, da się przeżyć. Końcówka trasy do Przemyśla biegnie krajową 28-emką, w miarę szybko udaje się dojechać do miasta. Szukamy sklepu rowerowego z serwisem. Dobre wiadomości są takie, że jest tuż przed 16-tą, a więc wcześnie i będzie sporo czasu na poznanie centrum Przemyśla oraz przestało padać.

Po kilku minutach udaje się dopaść sklep, w którym kupujemy szprychę i od razu montujemy w miejsce uszkodzonej :)

Szybko i bez problemów podjeżdżamy do miejsca noclegu w instytucji, z której już w Starym Folwarku musieliśmy zrezygnować. Wspominałem wtedy Chłopakom, żeby przezornie załatwić inny nocleg, intuicja podpowiadała mi, że tak powinniśmy zrobić. Pozostaliśmy jednak przy tym wcześniej zarezerwowanym.
Krzysztof wchodzi i ... okazuje się, że nie ma miejsca. O rany, po prostu rozmowa, jak w poprzednim ustroju. Nie ma i tyle, ja tu tylko sprzątam.

Telefony w rękę i szukamy innego noclegu. Udaje się go znaleźć w miejscowości Dybawka, oddalonej o 8 km. W Przemyślu wszystko było zajęte - długi weekend.

Szybko udajemy się do centrum na obiadokolację oraz zakupy na kolejny dzień, przy okazji zachwycamy się urokiem miasta.





Dzień udany z punktu widzenia prędkości brutto przejazdu, mimo awarii oraz warunków atmosferycznych. Szkoda, że końcówka była taka, jak była.