Wyjazd na urlop w nowe, nieznane miejsca zawsze jest okazją do tego, aby pokręcić w ciekawe miejsca.Wokół Bałtyku biegnie międzynarodowy szlak R10 oraz Bike the Baltic. Wybieram się zatem na wschód, za cel obierając Darłowo.


Trasa na początku wiedzie przyjemnymi leśnymi duktami. Zapowiada się naprawdę gorący dzień, o 8:00 termometr wskazuje 22 st. C.



Po kilku kilometrach wjeżdżam do Mielna, gdzie dalsza część szlaku prowadzi już drogami, lub ścieżkami rowerowymi położonymi przy drodze.

Za Mielnem mijam Jezioro Jamno. Jest to 9-te największe jezioro w Polsce, jednak mijam je dosyć szybko, korzystając z świetnej nawierzchni ścieżki rowerowej.

Jak to często bywa, najwięcej oznaczeń szlaku jest na odcinkach drogi, z których raczej nie sposób zboczyć. Na skrzyżowaniach oznaczeń jak na lekarstwo, bądź są niewidoczne. Tak oto popełniam błąd i wjeżdżam do Rezerwatu Rezerwatu Przyrody Łazy. Tam po kilku km zaczynam mieć wątpliwości, czy przejadę dalszy odcinek (widoczne na mapie potoki), dodatkowo spotykam lisy, które nie były zbyt chętne zejść z drogi.
Postanawiam zawrócić.

Teraz już wiem, gdzie popełniłem błąd. Krótki odcinek asfaltem.


Mimo rewelacyjnej pogody, pokonanych ponad 30 km, niewielu spotkałem rowerzystów. :( Dalsza część szlaku, to głównie ścieżki rowerowe, biegnące przy drogach.

Dojeżdżam do Darłowa.

Brama Kamienna (zwana Wysoką) zbudowana w XIV wieku, a w 1732 roku częściowo odbudowana po wielkim pożarze.

W centrum robię krótką przerwę na uzupełnienie płynów, cukrów.


Po kilkunastu minutach ruszam dalej w stronę portu. 

Podjeżdżam też do lotniska wojskowego. Dwa F 16 latały nad moją głową, może znowu przechwytywały rosyjskie myśliwce?


Wracam do Sarbinowa, tym samym szlakiem. Po drodze znajduję kolejne miejsca, z którymi związane są historyczne zdarzenia.



Znajduję również schrony z czasów II wojny światowej



Jadę dalej. Temperatura nadal oscyluje w okolicach 30 st. C. Krótki odpoczynek w przydrożnym spożywczaku i dalsza walka z odległością i temperaturą.

Kolejny odpoczynek przy Jeziorze Jamno.



Po kilku minutach ruszam w dalszą trasę. To już ostatni odcinek, jaki muszę pokonać. Po kilki minutach temperatura spada na łeb, na szyję. Z 30 st. C w cieniu robi się nagle 21. Tak jest już do końca, wycieczki i całego dnia.

Podsumowując. Bardzo fajny szlak poprowadzony wzdłuż linii Bałtyku. Aż chciałoby się przejechać kolejne jego odcinki (najlepiej w całości ;) ). Miejscami należałoby poprawić oznakowanie szlaku, które w miejscach banalnie prostych nawigacyjnie jest wszechobecne, a na skrzyżowaniach dróg nieobecne/niewidoczne. Szkoda, że tak mało bikerów spotkało się po drodze..

Dzisiaj jedynie dwa krótkie rozjazdy po Sarbinowie. Podróż jak zwykle była męcząca, więc nie było siły na większe wojaże.
Zapewne jutro uderzę w jedno z wielu ciekawych miejsc tutaj. Póki co, jakże urokliwa ozdoba ronda w Chłopach

Od czwartku w głowie miałem przebycie dłuższej trasy w tą sobotę.
Wstępnie umawiałem się z Wojtkiem, jednak plany uległy zmianie. Zatem wyskakuje na szosę i samotnie postanawiam wykręcić większą pętlę.
Przejazd bez większych emocji, za wyjątkiem debila wyprzedzającego jakimś strupem inny samochód na mojej wysokości. Minął mnie w odległości mniej więcej 1 m.

Udaje się przejechać trzecią setkę w tym roku, przy niezłej średniej.

Przysłowiowa zimna Zośka nie zawiodła. O 8:00 było 8 st. C, a w najcieplejszym momencie dnia zanotowałem 12 st. C.


Spotykamy się o 9:30 w Mikołesce. Taki był plan, bo obydwoje mieliśmy problemy, by zdążyć. Po krótkiej naradzie ruszamy w stronę Kotów, gdzie spotyka nas drobny deszczyk.


Nie zniechęcamy się, jedziemy dalej w stronę Odmuchowa. Tam przystanek przy Stawie Borowiany.



Dalej uderzamy w stronę Kielczy, by przejechać wzdłuż Małej Panwi obszaren Natura 2000


Tak blisko, jednak w życiu w tym rejonie nie byłem. Na efekty nie trzeba wiele czekać. Chwilę kluczymy po lesie, wyjeżdżając w miejscu, gdzie nie planowaliśmy się znaleźć. Zmiana planów i jedziemy dalej.

W centrum Krupskiego Młyna obserwujemy zacięte zawody przyszłych maratończyków :)



Następnie trasa wiodła głównie szosą do Celiny, gdzie uzupełnialiśmy energię potrzebą na powrót do domu.

Od Celiny najprościej, jak tylko można - wg posiadanej wiedzy.

Super wyprawa, fajny dystans. Do pełni szczęścia brakło jedynie tych kilometrów do setki, no i może kilku stopni Celsjusza.

Nigdy jeszcze tam nie byłem, mimo że ta "miejscówka" jest niedaleko. Jakoś tak nigdy po tych lasach nie podążałem. Zabrał mnie w to miejsce Maciek, który reaktywuje swoją przygodę z rowerem.



Z 3 stawów popędziliśmy w stronę Boruszowic, odkrywając bardzo miłą trasę LU.


Następnie zaliczyliśmy jeszcze Mikołeskę, skąd obraliśmy azymut na dom. Jak na trzecią wycieczkę rowerową tej ery, muszę  pochwalić Maćka za wytrwałość i zacięcie :)

W planie wyprawa z Mikulem do DSD, Ruszamy przez Repty, nieopodal parku walcząc z wiatrem oraz wzniesieniami. Miki dzielnie je znosi rozglądając się i obserwując widoki.



W samem DSD spędzamy ok 1 h, następnie kierujemy się do kopalni, gdzie chcieliśmy pokazać Mikiemu lokomotywy. Niestety dojeżdżamy tam już po godzinie zamknięcia :(. No cóż, będzie okazja do następnej wycieczki w te okolice :)

Super wycieczka, w fajnym tempie.

Na rower wsiadam dopiero o 8:45. Jedzie się bardzo przyjemnie, jest chłodno, ale przy stosunkowo niskiej wilgotności komfortowo. O dziwo wiatr nie przeszkadza - momentami nawet delikatnie pomagał. Mimo całkiem dobrych warunków pogodowych, pierwszego kolarza spotykam dopiero po 26 km (kolejnego po następnych 15 km).
Pierwszy odpoczynek zaplanowałem w Zalesiu Śląskim, dojeżdżając na horyzoncie pojawia się cel wycieczki.






Po krótkiej wizycie w Sanktuarium, udaję się do pobliskiej restauracji. Przed drogą powrotną trzeba się zregenerować. Siedząc w ogródku (słońce pracowało idealnie, bezchmurne niebo), zauważam że niektórzy "mają łatwiej":


Mam nadzieję, że ten biker rozplanował zużycie akumulatora i nie braknie mu "prądu" kilka kilometrów przed domem ;).

Po ok. 30 min postanawiam jeszcze zobaczyć pobliski pomnik i amfiteatr. Bardzo urokliwe miejsce.




Urokliwe, jednak wyjazd z niego wymagał sporego nakładu sił. Kilkuset metrowy podjazd po kostce brukowej o nachyleniu 12% dał mi się we znaki.

W drodze powrotnej robię dwa krótkie odpoczynki, głównie na posiłek i uzupełnienie płynów. Zdaje się zbyt krótkie, podjazd po kostce również daje znać o sobie. Do domu dojeżdżam na oparach.

Super wycieczka, wpada ponad 124 km i prawie 640 m przewyższeń :).

Pierwsze w tym roku kręcenie z Mikim na pokładzie.
Od ostatniego roku trochę urósł, więc na wszystkie jego ruchy rower mocniej reagował. Poza tym zainteresowany wszystkim. Obawiałem się, czy w tym roku będzie chciał jeździć, a tutaj pierwszy odcinek (prawie 1,5h) spędził w foteliku bez nawet jednego słowa marudzenia :).

Nad zalewem jak zwykle chciał być wszędzie w jednej chwili.




Zabawy w piasku dały się we znaki Mikiemu, pod koniec trasy powrotnej przydała się krótka drzemka regeneracyjna.